Tuesday, January 23, 2024

Tell me

 Wechcha de pahadili wa liyanna comment widihata ok.delete history 

Monday, October 14, 2013

Lets handle the Policeman inside the Journalist.

According to a research conducted by the Jordanian Centre to Protect the Freedom of Journalists there is a serious self-censorship within the journalists in the country. This  is not just a legal issue. The critics state that the psychological addiction of journalists who are used to self-impose censorship is a major reason for the prevailing self-censorship.
  
'I think there is a Policeman inside every Arabian journalist.  That policeman directs the journalist not to write, not to publish, and not to act. The duty of the policeman is to issue orders to the journalist, or to issue a Red card. In order to change this situation, the journalist need to have a certain freedom. Then he will be able to overcome the policeman within him" says Barhauma, an analyst in Jordan.

If you have had the opportunity of reading a newspaper during 1989 period, you might have seen a distinctive feature of the newspapers of that period. You could often see blank columns in the newspapers with the reference 'censored by the competent authority'. Sometimes entire pages of the newspaper was censored by the competent authority and in such events the reader could only see the words 'censored by the competent authority'.

These empty pages revealed the struggle of the then rulers in order to prevent free flow of information to the ordinary people. But at the same time, the readers could not be prevented from getting the impression that something was wrong somewhere.

Two decades later , Sri Lankan authorities tried a new method to exercise censorship. That was to try how to censor without a competent authority. Our idea is that there was an invisible censorship on printed and electronic media during the past few years. Due to threats directed at the journalists, some journalists themselves engaged in a self-censorship, and hence the invisible censorship. During the past few years, especially around 2009, during the last phase of  the civil war  this has become a serious issue preventing any alternative opinion. Bearing a view or opinion different to that of the government was a reason to be labeled as a 'traitor'  and revealing or discussing certain issues was similar to an 'invitation for death'. After a series of killings, assaults and disappearances, many journalists resorted to self-censorship, as a way of self defence.

Many journalists who faced threats due to the pressure on the media, resorted either to move abroad, or to look for a safe-house. What  the organizations which engaged in protecting journalists did was to assist the journalists to move abroad, or to find places for them to live safely. As we all know, after the assassination of Mr.Lasantha Wickramatunga the Editor of Sunday Leader newspaper, the situation was no longer safe for journalists to carry on their profession. During the following period, with the disappearance of Prageeth Ekneligoda and assaulting Poddala Jayantha, many journalists wanted either to leave the country, or to hide and keep low profile.

The situation has somewhat changed by now, following continuous pressure from the journalists' associations and the civil society activists including ourselves, and from the international community compelling the government to assure the freedom of expression. However, the incident occurred at Weliweriya where the journalists who went to report the incident were attacked and their camera equipment were damaged, revealed the fact that there is still resistance in the country for free media activities. This situation compels the journalists in the south to rethink of the idea that the restraints on media freedom would come to an end after the war, as it is now clear that the curtailment of media freedom has nothing to do with the war.

It is in this context we have decided to launch a programme in relation to media freedom. After the end of the war, the government has now lost the opportunity to legitimize its campaign against free media. The attack on journalist  Mandana Ismail  and the attack on media at Rathupaswala should be noted in this regard. Now it is our duty to assist journalists not to hide, but to come forward and speak the truth. Those who worked on media freedom previously aimed at assisting journalists to take a step back and seek refuge. But our approach is quite different and our aim is to assist journalists fight back.  In this new context, the meaning of 'defending journalists' is not helping him/her to live safely, but helping them to do reporting safely. A training on physical security of the journalist, digital security, and legal protection mechanism shall be  established to assist journalists in legal issues they face in discharging their duties.  

Meanwhile, the number of those who engaged in web based media has increased, and the issues they are facing are unique and different. They want to prevent hackers from entering into their servers, and to securely use their e-mail accounts. During the past few years, these bloggers and news websites had become a headache to the government. This was the reason behind blockage of websites such as Lanka-enews and Sri Lanka guardian. Last year a group of journalsists attached to Sri Lanka mirror website were arrested together with their equipment, and this made it evident as to how bad the authorities wanted to control web-based media.  We expect to conduct training sessions for these journalists who provide information through the internet.

We also expect to provide legal advice and legal assistance where journalists face such circumstances during their professional activities. We expect to train a group of lawyers to act on legal issues faced by  journalists, and this group would become the core of our legal aid service. However, we should not forget the fact that the  journalists too have a set of ethics in discharging their duties. Here, it is important for the journalists to adhere to their codes of conduct, and not to misuse their status as journalists.

 We also expect to establish a fund to financially assist journalists in legal actions. We shall also establish a legal advice service both in Sinhala and Tamil languages, and a hotline shall be established for this purpose. Journalists shall be able to call us and receive free legal advice on issues relating to this profession. In order to establish the rule of law, it is important that the journalists perform their duty to the best. Our aim is to empower journalists  to achieve that goal.


Monday, September 30, 2013

මාධ්‍යකාරයා ඇතුළේ ඉන්න පොලිස්කාරයා මට්ටු කරමු

මාධ්‍යවේදීන්ගේ නිදහස රැකගැනීම සඳහා වන ජෝර්දානියානු මධ්‍යස්ථානය විසින් කළ පර්යේෂණයකට අනුව එරට මාධ්‍යවේදීන් අතර ඉතා බරපතළ ස්වයං වාරණයක් පවතියි. මෙතන ඇත්තේ නීතිමය ගැටළුවක් පමණක් නොවේ. යම් යම් අවස්ථාවල තමන්ට ස්වයංවාරණය පනවා ගැනීමට පුරුදු වූ මාධ්‍යවේදීන්ගේ මනෝමය ඇබ්බැහියද වර්තමාන ස්වයං වාරණයට හේතුවක් වන බව විචාරකයින්ගේ අදහසයි.

මං හිතන විදිහට සෑම අරාබි මාධ්‍යවේදියෙකු තුළම පොලිස් නිලධාරියෙකු සිටිනවා. ඒ පොලිස් නිලධාරියා මාධ්‍යවේදියාට කියනවා ලියන්න එපා. ප්‍රකාශ කරන්න එපා, ක්‍රියාත්මක වෙන්න එපා කියලා. පොලිස් නිලධාරියාගේ වගකීම මාධ්‍යවේදියාට නියෝග නිකුත් කිරීමයි, නැත්නම් රතු කාඩ් පතක් ලබාදීමයි. මේ තත්ත්වය වෙනස් කරන්න නම් මාධ්‍යවේදියාට සෑහෙන ප්‍රමාණයද නිදහසක් අවශ්‍යයි. එවිට ඔහුට තමා තුළ සිටින පොලිස් නිලධාරියා මට්ටු කරන්න හැකි වනු ඇත යනුවෙන් බර්හවුමා නැමැති විශේලේශකයා ප්‍රකාශ කරයි.

ඔබට 1989 වකවානුවේ පුවත්පතක් කියවන්නට අවස්ථාව ලැබී ඇත්නම් එකල පුවත්පත්වල විශේෂ ලක්ෂණයක් ඔබ දැක ඇතිවාට සැක නැත. ‛බලධාරියා විසින් කපාහරින ලදී’ යනුවෙන් සඳහන් හිස් තීරු දකින්නට එකල පුවත්පත්වල නිතර දකින්නට ලැබිණි. සමහර අවස්ථාවලදී පුවත්පතේ සම්පූර්ණ පිටුවක්ම බලධාරියා විසින් කපාහරින ලද අතර එවිට පාඨකයාට කියවන්නට ලැබෙන්නේ සුදු ඩිමයි කඩදාසිය මත මුද්‍රණය කළ ‛බලධාරියා විසින් කපාහරින ලදී’ යන වැකිය පමණකි.

සාමාන්‍ය ජනයා වෙත තොරතුරු ලැබීම වැලැක්වීම සඳහා එකල පාලකයන් විසින් දරණ ලද මාරාන්තික උත්සාහය මෙම හිස් පුවත්පත් පිටු මගින් හෙළිදරව් වූ අතර, ඒ සමඟ එම හිස් පිටු කියවන පාඨකයාට ‛කොතැනක හෝ යම් වරදක් සිදුවී ඇත’ යන පණිවුඩය ද ලැබීම වැලැක්විය නොහැකි විය.

ඊට දශක දෙකකට පමණ පසුව ලාංකික බලධාරීන් විසින් වාරණය සඳහා නව ක්‍රමවේදයක් අත්හදා බලනු ලැබිණි. එනම්, බලධාරියෙක් නැතිව මාධ්‍ය වාරණය ක්‍රියාත්මක කරන්නේ කෙසේද? යන්නයි. පසුගිය කාලසීමාව පුරාම විද්‍යුත් සහ මුද්‍රිත ජනමාධ්‍ය මත අදිසි වාරණයක් පැවති බව අපගේ අදහසයි. මාධ්‍යවේදීන් වෙත පැවති තර්ජන හේතුවෙන් මෙන්ම සමහර මාධ්‍යවේදීන් විසින්ම කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් පනවා ගත් ස්වයංවාරණ හේතුවෙන්ද මෙම අදිසි වාරණය ක්‍රියාත්මක විය. ඒ අනුව පසුගිය කාලසීමාව පුරාම, විශේෂයෙන්ම යුද්ධයේ අවසාන කාලසීමාව වූ 2009 වකවානුව වන විට අතිශය දරුණු මට්ටමකට පත්ව තිබුණේ විකල්ප මතවාදවලට කිසි සේත්ම ඉඩක් නොලැබෙන පරිදි ය. රජයේ මතයට විරුද්ධ හෝ වෙනස් අදහසක් දැරීම දේශද්‍රෝහීත්වයේ ලේබලය අලවනු ලැබීමට හේතුවක් වූ අතර, සමහර තොරතුරු හෙළිදරව් කිරීම හෝ සාකච්ඡා කිරීම මරණ වරෙන්තුවක් ඉල්ලීමකට සමාන වූ කාලසීමාවක් ද විය. ඝාතන, පහරදීම් සහ අතුරුදන් කිරීම් රාශියකට පසුව බොහෝ ජනමාධ්‍ය විසින් ම ස්වයංවාරණයක් පනවාගන්නා ලද්දේ ස්වයං-ආරක්ෂක පියවරක් වශයෙනි.

පසුගිය කාලසීමාවේ ජනමාධ්‍ය වෙත එල්ලවෙමින් පැවති පීඩනය හේතුවෙන් තර්ජනයට ලක්වූ බොහෝ ජනමාධ්‍යවේදීන් එක්කෝ විදේශගතවීම හෝ නැතහොත් සැඟවී සිටීම වැනි විකල්ප තෝරාගත් අතර, ජනමාධ්‍යවේදීන්ගේ ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් ක්‍රියාකළ බොහෝ සංවිධාන විසින්ද සිදුකරනු ලැබූවේ අවදානමට ලක්වූ ජනමාධ්‍යවේදීන්ට විදේශගතවීමට සහාය දීම හෝ ඔවුන්ට ආරක්ෂිතව සිටීම සඳහා ස්ථාන සපයාදීමයි. 2009 ජනවාරි මාසයේදී සන්ඩේ ලීඩර් කර්තෘ ලසන්ත වික්‍රමතුංග මහතා ඝාතනය කිරීමෙන් පසුව ජනමාධ්‍යවේදීන්ට තවදුරටත් ආරක්ෂිතව ජනමාධ්‍යවේදී වෘත්තියේ නිරතවීමට අපහසු වාතාවරණයක් නිර්මාණය වූ බව අප සැම දන්නා කරුණකි. ඉන් අනතුරුව ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ මාධ්‍යවේදියා අතුරුදන් කිරීමත්, පෝද්දල ජයන්ත ඇතුලු විවිධ මාධ්‍යවේදීන්ට පහරදීම් සහ තර්ජනය කිරීම් හේතුවෙන් බොහෝ ජනමාධ්‍යවේදීන් සැඟවී සිටීමට හෝ මෙරටින් පිටව යාමට පෙළඹුණු වාතාවරණයක් බිහි විය.

මෙම තත්ත්වයට එරෙහිව පෙනීසිටි ජනමාධ්‍යවේදීන් සහ අපද ඇතුලු සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරීන්ගේ සාමූහික පෙරමුණක් මගින් පසුගිය වකවානුවේ රජයට එල්ල වූ බලපෑම මෙන්ම මාධ්‍ය නිදහස ආරක්ෂා කරන ලෙස ජාත්‍යන්තරය වෙතින් එල්ල වූ පීඩනය මගින් මේ වන විට තත්ත්වය තරමක් වෙනස් වී තිබේ. කෙසේවුවද රතුපස්වල වෙඩිතැබීමේ සිද්ධියේදී එම සිදුවීම වාර්තා කරන්නට ගිය මාධ්‍යවේදීන්ට පහරදීම සහ ඔවුන්ගේ කැමරා ආම්පන්න කුඩුකිරීම මගින් හෙළිදරව් වූයේ නිදහස් මාධ්‍ය භාවිතාවට තවමත් මෙරට තුළ ප්‍රතිරෝධයක් පවතින බවයි. යුද්ධය අවසන් වූ පසුව මාධ්‍ය මර්දනය අවසන් වේ යැයි සිතා සිටි දකුණේ මාධ්‍යවේදීන්ටද ඒ පිළිබඳව නැවත සිතා බලන්නට බල කෙරෙන්නේ මේ වාතාවරණය මගිනි. එමෙන්ම මාධ්‍ය පාලනය සහ යුද්ධය අතර සම්බන්ධයක් ඇතැයි සිතා සිටි අයටද මෙම මාධ්‍ය මර්දනය යුද්ධයට සම්බන්ධයක් නැති බව වටහාගැනීමට දැන් කාලය එළඹ තිබේ.

ජනමාධ්‍යවේදීන්ගේ ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් වඩසටහනක් දියත් කරන්නට අප තීරණය කර ඇත්තේ මෙම පසුබිම තුළය. යුද්ධය අවසන් වීමත් සමඟ තවදුරටත් මාධ්‍ය පාලනය සුජාතකිරීමේ වරමද රජයට මේ වන විට අහිමි වී ගොස් පවතියි. දැන් සිදුකළ යුතුව ඇත්තේ මාධ්‍යවේදීන්ට තවදුරටත් සැඟවීමට උදව්කිරීම නොව නිර්භයව ඇත්ත කතාකිරීමට දිරි ගැන්වීමයි. මීට පෙර මාධ්‍යවේදීන් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා දායකවූ ආයතන හා ඒ සඳහා සැකසුණු යාන්ත්‍රණවල ඉලක්කය වූයේ මාධ්‍යවේදියාට පියවරක් පසුපසට ගැනීමට උදව් කිරීමයි. නමුත් අපගේ අරමුණ සහ ප්‍රවේශය ඊට හාත්පසින් ම වෙනස් වන අතර, අපගේ අරමුණ වන්නේ මාධ්‍යවේදීන්ට පියවරක් ඉදිරියට තැබීමට සහාය වීමයි. මෙම නව සන්දර්භය තුළ මාධ්‍යවේදියා ආරක්ෂා කිරීම යන්නෙන් අදහස් වන්නේ මාධ්‍යවේදියාට ආරක්ෂාකාරීව ජීවත්වීමට උදව් කිරීමක් නොව මාධ්‍යවේදියාට ආරක්ෂාකාරීව වාර්තාකරණයේ යෙදීමට සහාය වීමයි. එහිදී මාධ්‍යවේදියාගේ ශාරීරික ආරක්ෂාව සලසාගැනීම, මාධ්‍යවේදියාගේ ඩිජිටල් දත්ත ආරක්ෂා කරගැනීම යනාදියට පුහුණුව ලබාදීම සහ මාධ්‍යවේදියාට නීතිමට සහාය අවශ්‍ය වන අවස්ථාවලදී ඒ සඳහා සහාය ලබාදීම අපගේ අරමුණයි.

ප්‍රියලාල් සිරිසේන

රට යන්නෙ නැතිව, යට යන්නෙ නැතිව, පැත්ත ගියත් ඇත්ත ලියන්න

සමබිම මාධ්‍ය රැකවරණය

ඔබ ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍යවේදියෙක්/වේදිනියක්ද? ප්‍රාදේශීය මාධ්‍යවේදියෙක්/මාධ්‍යවේනියක්ද? නිදහස් මාධ්‍යවේදියෙක්/වේදිනියක්ද? වෙබ් මාධ්‍යව්දියෙක්ද? බ්ලොග්කරුවෙක්ද? ඔබට ආයතනික හයියක්, රැකවරණයක් අවශ්‍යය වේ යැයි සිතන්නේද එසේ නම් අදම ‛සමබිම මාධ්‍ය රැකවරණය’ යටතේ ලියාපදිංචි වන්න ලියාපදිංචිය සහ විස්තර සදහා -නීතිඥ ප්‍රියලාල් සිරිසේන - 0777-878579

ඊ මෙල් -rightsnow@gmail.com


මෙතනින් ලියාපදිංචිය වෙන්න